Er is een nieuwe wet aangenomen. Illegaal verblijf in Nederland is voortaan strafbaar. Klinkt logisch, toch? Een 'democratisch' proces, gestemd, aangenomen. Wetten zoals het bedoeld is. Zo werkt een rechtsstaat zou je denken. Maar daar denkt de Nationale Politie anders over.

De korpschef herself, Janny Knol, klimt op het digitale podium van LinkedIn en verklaart doodleuk: ‘Deze wet? Die gaan we niet handhaven.’

Pardon? Sinds wanneer mag een uitvoerende macht zelf kiezen welke wetten ze wel of niet uitvoeren?
Stel je voor: jij belt de politie omdat je auto is gestolen. Zeggen ze: ‘Ja, diefstal… hmm. Staat wel in het wetboek, maar het voelt voor ons niet zo lekker deze week.’
Een politieapparaat dat selectief winkelt in de wet, op basis van moreel ongemak. Alsof wetgeving voortaan optioneel is, mits je genoeg buzzwoorden weet te gebruiken. Het lijkt alsof het uniform niet meer bij de rechtsstaat hoort, maar bij een actiegroep met sirene.

Stel je eens voor: een burger weigert belasting te betalen, ‘want het voelt niet goed’. Probeer het eens. Echt. Doe het. Sla een paar keer je aangifte over. Wat denk je dat er gebeurt? Huiszoeking. Inbeslagname. Boetes. Dwangsommen. Celstraffen. De volledige machinerie komt in beweging, want de wet is de wet.

Behalve als je zelf onderdeel bént van die machinerie.

Dan mag je blijkbaar met droge ogen zeggen dat je een 'democratisch' aangenomen wet immoreel vindt en dus naast je neerlegt. Niet met stille tegenzin, maar openlijk. In een interview. Met camera. Zonder gevolgen. Sterker nog de media applaudisseren erbij.

Het is een gevaarlijk precedent: een politieapparaat dat haar takenpakket baseert op de morele gevoelens van haar leidinggevenden, niet op het wetboek. Want hoe lang duurt het dan nog voordat winkeldiefstal ‘sociaal ongemakkelijk’ is? Of geweldpleging ‘complex’? Of fraude ‘gevoelig’?

De Belastingdienst: ‘We innen selectief.’
De politie: ‘We arresteren alleen als het in onze overtuiging past.’
De rechter: ‘Tja, context hè?’
En de burger? Die mag vooral z’n bek houden en netjes z’n parkeerboete betalen.

Als wetten ondergeschikt raken aan ideologie, dan zijn we geen rechtsstaat meer, maar een speeltuin voor beleidsactivisme. Dan is de trias politica gereduceerd tot trias subjectiva: ik voel dus ik doe.

We zijn als burgers jarenlang geconditioneerd: regels zijn regels. Niet parkeren op een streep. Geen vuilniszak op woensdagavond. Geen fietsen in de hal. Overtreed je iets, dan krijg je ‘t te horen met een dikke vette boete erbij.

Maar de politie zelf? Die mag blijkbaar aan cherry-picking doen. Handhaven op wat goed voelt. Maatwerk, noemen ze dat. Gewetensvol leiderschap. Anderen noemen het gewoon: ongrondwettelijk.

Wat resteert is een omgekeerde wereld, waar de burger tot op de komma wordt aangepakt en de macht wegkomt met ideologische willekeur.

Als je het met beleid niet eens bent, krijg je demonstratieverboden.
Als je je kop boven het maaiveld steekt, krijg je een label: extremist, wappie, radicaal.
Maar als een overheidsinstantie zich openlijk verzet tegen een 'democratisch' aangenomen wet?
Dan is dat ‘dapper’ en ‘progressief’.

Zeg het maar gewoon eerlijk:
De wet geldt niet voor iedereen.
Alleen voor mensen zonder uniform, zonder ambtsketen, zonder Haagse functie, zonder blauwe vinkjes.

De rest mag zelf bepalen.
Wat ze doen.
Wat ze laten.
En wat ze moreel verantwoord vinden.

Eén ding is duidelijk:
Als de politie zich boven de wet plaatst, dan is de wet niets meer dan een richtlijn voor wie géén streepjes op z’n schouder heeft.

Blijf alert, blijf kritisch.

Petra ❤️

Nooit meer mijn blogs missen? Meld je dan aan voor een 𝐁𝐥𝐨𝐠 𝐚𝐥𝐞𝐫𝐭​❗ via mijn website: https://www.blijfalertblijfkritisch.nl